Ο ίππος και ο αναβάτης Ν. Π. Παπανικολάου, ίσως αποτελούσαν την πιο περίφημη ελληνική ομάδα του είδους σε διεθνές επίπεδο με 21 παρουσίες σε ιπποδρομίες του εξωτερικού και ισάριθμες νίκες. Το 1957 συμμετείχε στο Prix des Nations της διεθνούς ιπποδρομίας Λονγκσάμπ στο Παρίσι. Όχι για να τρέξει φυσικά, αλλά για να παραλάβει, εκ μέρους όλης της χώρας, την «κούπα» του ερασιτεχνικού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, καθώς με τις νίκες του Ν. Π. Παπανικολάου, η Ελλάδα είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 1956!
Στις εγχώριες ιπποδρομίες, η πιο σημαντική διοργάνωση ήταν το τουρνουά «Μπρέαλ», το οποίο διοργανώθηκε από τον Ιππικό Όμιλο Αθηνών μεταξύ των ετών 1960-1981.
Το τουρνουά διοργανώθηκε με έμπνευση από το διάσημο ιππικό τουρνουά που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην αρένα της Ολυμπίας στη Γαλλία (Chateau de Brehal). Συμμετείχαν οι καβαλάρηδες του Ιππικού Ομίλου Αθηνών και οι ιππείς της Σχολής Ιππικού Τριπόλεως, ενώ «είπαμε» συμμετέχοντας στις παρουσιάσεις, ότι κάθε χρόνο προσκαλούνταν αξιόλογοι αθλητές και αθλήτριες από το εξωτερικό και κυρίως από τη Γαλλία.
Στο τουρνουά του 1960, που ήταν το πρώτο, συμμετείχαν πολλοί γνωστοί ιππείς του Ιππικού Ομίλου Αθηνών όπως οι: Ε. Ασημιάδης, Π. Αργυρόπουλος, Κ. Ψαρρός, Ν. Π. Παπανικολάου και άλλοι, αλλά και αξιόλογοι καβαλάρηδες της Σχολής Ιππικού Τριπόλεως, όπως ο Αντώνης Μίμης μεταξύ αυτών.
Πρώτος νικητής αναδείχθηκε ο Κων. Ψαρρός με το άλογο του ‘Βέλος’ και ακολούθησαν ο Πέτρος Αργυρόπουλος με το άλογο ‘Κόμης’ και ο Ν. Π. Παπανικολάου με το άλογο ‘Μάρθα’.
Οι αγώνες του τουρνουά «Μπρέαλ» διεξαγόταν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, στο γήπεδο του Ιππικού Ομίλου Αθηνών στη Γλυφάδα, στο στάδιο ‘Παναθηναϊκός’ και από το 1973, μετά την ίδρυση του Ιππικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, και στο στάδιο του Πανθεσσαλονικείου Αθλητικού Ομίλου.
Οι αγώνες αυτοί ήταν κάτι σαν τον σημερινό ‘Φαίδωνα’, ένα αρκετά σημαντικό γεγονός για το χώρο της ιππασίας.
Πλήθος κόσμου προσέρχονταν για να παρακολουθήσει τις εντυπωσιακές ιππικές μονομαχίες και δοκιμασίες.
Η επικράτηση του ιππέα στον αγώνα εξαρτάται από τρεις παράγοντες: την επιδεξιότητα του, την καλή κατάσταση του ίππου και την κλήρωση, που δεν είναι και τόσο ευκαταφρόνητη, όπως θα δούμε παρακάτω.
Κάθε ιππέας-αθλητής εκτελεί διαδοχικά τρεις προσπάθειες. Ο στόχος είναι να καλπάζει ο ιππέας με τον ίππο του με κατεύθυνση τον αντίπαλό του, να καρφώνει με το ξίφος του στο θώρακα ή στον ώμο του αντιπάλου, με την άκρη της λεπίδας, ένα κυκλικό δακτύλιο διαμέτρου 13 εκατοστών, που ονομάζεται ‘κοκάρδα’.
Η επιδεξιότητα του ιππέα παίζει σημαντικό ρόλο στην τελική έκβαση του αγώνα. Πρέπει να ορμά με ταχύτητα προς τον αντίπαλό του, να στοχεύσει και να τον πετύχει, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να αποφύγει το δικό του χτύπημα. Τέλος, πρέπει με τα χαλινάρια να κατευθύνει το άλογο έτσι ώστε, αφού επιτεθεί, να μην απομακρυνθεί από την κόκκινη γραμμή του αγωνιστικού χώρου, ώστε να έχει δικαίωμα να επαναλάβει την προσπάθειά του.
Η καλή φυσική κατάσταση του αλόγου παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο. Εάν δεν είναι καλά προπονημένος, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στην ταχύτητα, στην αντοχή και στην αλλαγή κατεύθυνσης που απαιτεί ο ιππέας.
Τέλος, ο τρίτος παράγοντας, η σειρά εμφάνισης καθορίζεται με κλήρωση. Όποιος τραβάει τον πρώτο αριθμό κλήρωσης μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και καρφώνει μία κόκκινη μεταλλική σφαίρα διαμέτρου 10 εκατοστών, που είναι τοποθετημένη στο κέντρο του χώρου. Στη συνέχεια καλπάζει προς τον αντίπαλό του για επίθεση. Αν πετύχει τον αντίπαλό του, κερδίζει. Διαφορετικά, ο δεύτερος κληρωμένος ιππέας που μπαίνει στον χώρο, πρέπει να πάρει την μεταλλική σφαίρα και να την τοποθετήσει στη θέση της προηγούμενης, στον ενδιάμεσο χώρο των δύο αντιπάλων. Αφού το πράξει, τότε έχει δικαίωμα να ορμήσει προς τον 1ο ιππέα, διεκδικώντας τη νίκη.
Όπως καταλαβαίνετε, ο πρώτος κληρωμένος ιππέας, έχει ένα μικρό πλεονέκτημα, καθώς μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να κινδυνεύει να δεχτεί επίθεση.
Οι αγώνες αυτοί, όπως και άλλες ιππικές μονομαχίες, εντάσσονται στα αθλήματα που ονομάζονται ‘συνδυασμένα’ ή ‘συμπράξεως’, καθώς για την επιτυχία τους απαιτείται η συνεργασία δύο συντελεστών, του αναβάτη και του ίππου.